Nas przy tym nigdy nie było

Jest taka piosenka Kabaretu Olgi Lipińskiej „Nas przy tym nigdy nie było” (do przesłuchania na YouTubie), którą dedykuję wszystkim dawnym i obecnym symetrystom, zdystansowanym kpiarzom, co to nigdy nie angażują się politycznie, ale zawsze gotowi są udzielić światłej rady. Tym kurwa śmieszkom, którzy jeszcze dwa lata temu z rozbawieniem pytali: no ale jakie zawłaszczanie państwa, jaki autorytaryzm, jakie represje? Widzicie jakieś czołgi na ulicy? Tym Sroczyńskim, Twardochom (tak, tak, pan pisarz oprzytomniał całkiem niedawno), Migalskim, Poncyljuszom, Giertychom, Kowalom, Kamińskim, Dornom, którzy przez lata uwiarygadniali tego żoliborskiego popierdoleńca jako odpowiedzialnego polityka.

Jak sobie przypomnę te felietony i posty na Fejsie wyrażające uznanie za skuteczność (Pol Pot i Stalin też byli skuteczni) i nasuwające skojarzenia z inną czynnością seksualną, całe to współrządzenie z Marcinkiewiczem i Kaczyńskim, poprzebieranych za harekrysznowców Migalskiego, Poncyljusza i Jakubiakową, którzy podczas kampanii prezydenckiej w 2010 roku przed gmachem TVP ocieplali wizerunek swego pryncypała i radośnie zachęcali, by dać PiS-owi jeszcze jedną szansę (Give peace a chance – co za zmyślna gra słów!), to ogarnia mnie czarna rozpacz. Tajemnicą poliszynela jest, że pomysłodawcą pochówku Kaczyńskiego na Wawelu (którego na męża stanu usiłował wykreować Misiek Kamiński) jest Paweł Kowal, który dzisiaj zatroskany o losy ojczyzny szlocha nad podzielonym społeczeństwem. Tak jest, Kowale, Giertychy i inne Miśki Kamińskie – dziś z miną smutnego basseta przyznajecie, że wasz były mentor to obłąkaniec, który doprowadził do tego, że staliśmy się w Unii państwem członkowskim specjalnej troski. Nigdy was przy tym nie było, kiedy ten szajbus umacniał swój pozytywny wizerunek w oczach wyborców, co nie?

Have a nice trip!

Polskę i USA wiele łączy. W zasadzie są tylko dwie różnice:
1. W Stanach powstają interesy, a Polaków interesują powstania
2. Amerykanie dostają prezenty w skarpetach, a Polacy
dostają skarpety w prezencie

W USA upowszechnił się zwyczaj, by przy nazwie miejscowości podawać stan, w którym jest położona. To bardzo praktyczne, bo na przykład wszyscy wiedzą, że Oklahoma City znajduje się w stanie Oklahoma, natomiast niewielu przypuszcza, że Kansas City nie leży w stanie Kansas, tylko w stanie Missouri. Missouri to także gmina w stanie Illinois, gmina w Dakocie Północnej oraz dwie gminy w stanie Arkansas, z których jedna znajduje się w hrabstwie Nevada. Nevada to również stan na zachodzie kraju, niedaleko stanu Waszyngton, z kolei Waszyngton to – jak wiadomo – stolica kraju, tylko po przeciwległej stronie mapy. Planując podróż do Waszyngtonu, upewnijcie się, o który wam chodzi, bo z jednego do drugiego jest 5 tys. km i cztery strefy czasowe.

Stany Missouri i Illinois łączy posiadanie miasta o nazwie Warsaw, których jest w USA 20. Te bardziej znane znajdują się w stanach: Indiana, Kentucky, Ohio, Karolina Północna i Nowy Jork. Warsaw z Indiany leży w hrabstwie Kosciusko. Nikt nie policzył, ile dokładnie miast i wsi jest sygnowanych tym nazwiskiem, ale szacuje się, że miejscowości Kosciusko i Pulaski (od: Kazimierz Pułaski) jest w Stanach ponad setka.

Nowy Jork nazywał się kiedyś Nowy Amsterdam i znajduje się w stanie Nowy Jork (ale nie jest jego stolicą), w którym – w hrabstwie Montgomery – znajduje się Amsterdam. Montgomery to również stolica Alabamy. Jest jeszcze Amsterdam w Ohio, którego stolicą jest Columbus. Columbus jest też w Missisipi. I w Karolinie Północnej. Ponadto w Georgii i Pensylwanii. W Teksasie też jest. I w Montanie. Jeszcze w Nebrasce oraz na Florydzie. A także w Wisconsin.

Let's drink to peace!

Nie mogę dłużej milczeć... Mam dość narzekań na obecną władzę rzekomo ograniczającą wolność Polaków.

Uporządkujmy fakty:

• PiS to jedyny klub parlamentarny, który oddelegował do Prezydium Sejmu dwóch byłych hipisów
• prezydent otwarcie postuluje anarchistyczne hasło „Jebać system” (prawny)
• panuje pełna swoboda wypowiedzi (na przykład w „Wiadomościach” można wygłosić dowolną brednię)
• to pierwszy polski rząd, który refunduje skutki seksu bez zabezpieczenia

FLOWER POWER, FREEDOM & PiS!

Wszystkie marzenia się spełniają!

Zmagający się z bezsennością Polacy korzystają z nagranych odgłosów
natury: leśnego strumyka, śpiewu ptaków i oceanicznych fal.
Niebawem będą zasypiać, słuchając przemówień Grzegorza Schetyny

Dostojewski uważał, że marzenia zawsze się spełniają, ale zwykle w zmienionej postaci i niekoniecznie się je rozpoznaje.

Na przykład Grzegorz Schetyna zapragnął po wyjeździe Tuska do Brukseli, by wszyscy w partii się go słuchali. I tak się stało. Wkrótce będzie go słuchał cały naród, bo na Gwiazdkę ma się ukazać audiobook z jego przemówieniami z partyjnych konwencji. To będzie hit serii wydawniczej „Odpoczynek z odgłosami natury”. Dotychczas ukazały się: „Kojący śpiew ptaków”, „Szmer leśnego strumyka” i „Nurkowanie z delfinami”. 23 proc. Polaków cierpiących na bezsenność nie może się doczekać premiery „Relaksu z Grzegorzem”.

Kiedy Ryszard Petru wprowadził Nowoczesną do parlamentu, marzył o jednym: żeby była liczącą się partią opozycyjną. I to pragnienie również się spełniło. Liczenie to główne zajęcie wszystkich członków tego ugrupowania: najpierw nieprawidłowo policzyli kampanijne pieniądze, potem Ryszard liczył na to, że jest nierozpoznawalny oraz że ludzie nie potrafią obsługiwać aparatu fotograficznego w smartfonie, a obecnie wszyscy liczą, ile brakuje im do przekroczenia progu wyborczego.

Beata Szydło także zrealizowała swoją fantazję: chciała zostać niezależnym premierem i w końcu została. Ta niezależność polega na tym, że kompletnie nic od niej nie zależy.

Polska mistrzem Polski

Polska Chrystusem narodów! Polska przedmurzem
chrześcijaństwa! Polska mistrzem Polski!

Polska. To tutaj, w Suchowoli koło Białegostoku, jest środek Europy. Nie gdzie indziej, tylko w Bóbrce niedaleko Krosna powstała pierwsza na świecie kopalnia, w której wydobywano ropę naftową. Ojczyzna sześciorga noblistów, która po 123 latach niebytu odzyskała niepodległość, a po 44 latach wyzwoliła się z okowów komunizmu. Kraj wierzb płaczących, Cudu nad Wisłą, cudu gospodarczego po 1989 roku, cudu niewpadnięcia w recesję po 2008 roku, a obecnie cudownego prezydenta, cudownego rządu i cudownej opozycji.

Daliśmy światu Kopernika, Chopina, Wojtyłę, Kościuszkę, Wałęsę, Pułaskiego, Grotowskiego, Kantora, Wajdę, Zamenhofa, Kieślowskiego, Polańskiego, Bońka i Lewandowskiego. Usiłowaliśmy obdarować ludzkość Orzeszkową, Górniakową, Rasiakiem, Gołotą oraz twórczością discopolową, ale tak trochę bez wiary w sukces. Tu urodzili się: Fahrenheit, Skłodowska-Curie, Jan Heweliusz i Modrzejewska.

Polska to magiczne miejsce, w którym druga osoba w państwie podczas obrad parlamentu zachęca do modlitwy o deszcz.

Kraj setek pastelowych osiedli, tysięcy dworków à la Gargamel i trzech miliardów przydrożnych reklam. Ojczyzna wyprzedzających się tirów, kierowców wsiadających za kierownicę z podwójną śmiertelną dawką alkoholu we krwi i policjantów wyskakujących zza krzaków.

Niegdyś liczyliśmy się w futbolowym świecie. Po 20 latach zakwalifikowaliśmy się do Ligi Mistrzów i w sześciu meczach straciliśmy 24 bramki. Jesteśmy za to mistrzami świata w plażowym parawaningu i notujemy najwyższy na świecie odsetek posiadaczy skarpetek i sandałów, którzy zgrabnie łączą te dwa elementy garderoby i obuwia.

Polska to jedyne miejsce w Europie, gdzie liczba telewizorów dwuipółkrotnie przekracza liczbę przeczytanych w ciągu roku książek (i zwykle jest to instrukcja obsługi tego telewizora, ewentualnie bogato ilustrowany poradnik kulinarny).

Tylko w Polsce mogły powstać takie gastronomiczne wynalazki jak kiełbasa krakowska i żurek. Tylko tutaj można było wymyślić wódkę wyborową i żubrówkę, których spożycie wzrasta z początkiem nieopisanej złotej polskiej jesieni.

To w Polsce wynaleziono import niemieckiej chemii gospodarczej, która mimo kosztów transportu i sprzedaży jest tańsza niż w Niemczech. Aż dziw bierze, że pomysłodawca tego rynkowego mechanizmu nie otrzymał Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii.

Polska to kraj semantycznych wygibasów i leksykalnych eksperymentów, w którym na burdel mówi się agencja towarzyska, pobieżne i trwające pięć minut oględziny samochodu określa się mianem przeglądu technicznego, a zbiór kilkunastu piłkarskich klubów, które w Europie nic nie znaczą, oficjalnie i zupełnie serio nazywa się szumnie ekstraklasą.

Jesteśmy społeczeństwem chętnie korzystającym z dobrodziejstw kultury wysokiej oraz najbardziej wyedukowanym narodem Europy, na co wskazują nazwy tysięcy świetnie prosperujących uczelni i galerii: Akademia Fitness, Instytut Makijażu i Balejażu, Galeria Dominikańska, Instytut Estetyki Zęba, Galeria Młyńska, Studium Zdrowia i Urody, Galeria Mokotów.

Jesteśmy krajem zwycięzców! Regularnie triumfujemy na żużlu, ale odnosiliśmy również sukcesy na ubitej ziemi (w 1410, 1683, 1920). Świetnie zaprezentowaliśmy się w powietrzu (w 1940) i zwyciężyliśmy na lodzie (w 1976). Przegraliśmy tylko na wodzie (w 1974).

Pierwsze śliwki robaczywki, pierwsze koty za płoty

Chrystus Król w roli kibica Falubazu

Kibice żużlowi są obdarzeni niezwykłą wyrozumiałością. I przepełnieni niespotykaną wdzięcznością.

W 2003 roku, po dziesięciu latach tułaczki w niższej klasie rozgrywkowej, rybniccy żużlowcy awansowali do ekstraligi. 12-krotni mistrzowie Polski oraz kibice bardzo się z tego powodu ucieszyli, ale po powrocie do czołowej ósemki w kraju myślano raczej o bezpiecznym utrzymaniu się w gronie najlepszych drużyn i słusznie poskramiano pojawiający się tu i ówdzie apetyt na coś więcej.

Pierwszą przegraną (30:59 z Wrocławiem) w regionalnej prasie skwitowano mniej więcej tak: „Zapłaciliśmy frycowe, ale jesteśmy dobrej myśli”. Druga porażka (42:48 z Zieloną Górą) przywołała jedno z tych powiedzeń: „Pierwsze koty za płoty”, ale bierzemy się do pracy. Dobra forma i skuteczność na pewno się pojawią. Kiedy rybniczanie przepieprzyli trzeci mecz z rzędu (38:52 z Unią Tarnów), po „pierwszych kotach” pojawiły się „pierwsze śliwki robaczywki”, ale teraz to już na serio bierzemy się w garść. Po czwartej wtopie (27:63 z Częstochową) mieszkańcy Rybnika i okolic zastanawiali się, kto jest winien, bo przecież ktoś za to wszystko odpowiada. Trener? Zarząd? Rada miasta? Święty Antoni, patron miejscowej bazyliki? Gorole? Po piątym niepowodzeniu (38:52 z Unią Leszno) wszyscy dodawali sobie otuchy tym słynnym bon motem: „Co nas nie zabije, to nas wzmocni”. Kiedy zebrali łomot po raz szósty (31:59 z Bydgoszczą), można było usłyszeć wersję zmodyfikowaną: „Co nas nie zabije, to nas sponiewiera”. Po siódmej klęsce (20:70 z Toruniem) skończyły się te zgrabne powiedzonka mające usprawiedliwić niemoc zawodników, silników oraz wątłość myśli szkoleniowej, a legendarny czwarty sektor już nie miał wątpliwości: to wina pozostałych sektorów, w których pikniki, zamiast skupić się na dopingu, dłubały tony słonecznika, robiły meksykańską falę i starannie wypełniały program zawodów. Wygrana przyszła za ósmym podejściem (47:43 w rundzie rewanżowej z Toruniem). Radość była nieopisana.

Fani speedwaya potrafią okazać wdzięczność. W 2011 roku kibice z Zielonej Góry uznali za stosowne złożyć wotum dziękczynne za pomyślny sezon, w którym zdobyli tytuł mistrzowski. Dar wotywny był dość osobliwy: na figurze Chrystusa Króla w Świebodzinie kibice Falubazu zawiesili ogromny szalik w barwach zielonogórskiego klubu.

Zarembista laudacja na cześć Człowieka Wolności

Ojciec polskiej wolności, bezwarunkowy autorytet o charyzmie utkanej z potęgi myśli,
który włączył nas w grę o zmianę świata. Wokół jego oddani podopieczni

Nie mogę dłużej milczeć. Nie chcę i nie potrafię udawać, że nic się nie stało. Otóż stało się. Nie zamierzam was oszukiwać i dowodzić, że zdarzyło się to przypadkowo. To nieprawda. Parę dni temu wszystko starannie zaplanowałem i zrealizowałem. To dla mnie trudne, ponieważ nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Nie wiem, co sobie o mnie pomyślicie, no ale trudno... Tak, to prawda: obejrzałem telewizyjną galę Człowiek Wolności 2016. Poznałem gwiazdę wieczoru i wiedziony przeczuciem, że będzie bardzo śmiesznie, zasiadłem przed telewizorem. Do niedawna byłem przekonany, że całe to pisowskie panoptikum niczym mnie już nie zaskoczy. Myliłem się. Nawet obdarowanie Kaczyńskiego tytułem Człowieka Roku Forum Ekonomicznego w Krynicy (mimo że dawno otwarcie przyznał się do ekonomicznego analfabetyzmu) to było małe miki.

No dobra, oszczędzę wam szczegółów, choć bohaterowie tego cyrku nie oszczędzili widzom niczego: nachalnego fagasostwa, lokajstwa i minoderii do porzygania. Laudacjom, mowom beatyfikacyjnym, oklaskom i hołdom nie było końca, dzięki czemu łasy na pochlebstwa laureat po raz kolejny mógł wzmocnić w sobie fantazję o byciu demiurgiem, wodzem, naczelnikiem, mężem stanu czy kim tam jeszcze. Przez chwilę myślałem, że oralne popisy Pani Broszki nabiorą seksualnego charakteru i trzeba będzie przerwać transmisję z Filharmonii Narodowej.

Człowiek Wolności... Impresario zawiadujący użytecznymi i nieasertywnymi dyletantami, którzy – rozpieprzając system prawny i pacyfikując sądownictwo – rozrabiają jak pijane zające, zostaje Człowiekiem Wolności.

Oto garść impresji pochodzących z laudacji wygłoszonej przez Piotra Zarembę. Uwaga, zapnijcie pasy!

Kaczyński to „jedyny polski lider, który ma pogląd na wszystko”. Nasz laureat „włączył nas w grę o zmianę świata”. „Jarosław Kaczyński to bezwarunkowy autorytet, gwarant tego, że sprawy idą w dobrym kierunku. Dał nadzieję na świat i bardziej skomplikowany, i lepszy”. O swoim zetknięciu się z Kaczyńskim na początku lat 90. Zaremba mówi: „W moim przypadku był to potężny kop w głowę: strumień myśli, informacji, diagnoz, pytań, analiz”. Kaczyńskiego cechuje „charyzma utkana z potęgi myśli”.

Trudno powiedzieć, czy ów „potężny kop w głowę” to rezultat metaforycznych wysiłków Zaremby, czy też doszło do kontuzji w sensie dosłownym. Tak czy inaczej autorowi należy się pomoc. Może jakieś słowa otuchy? Dobra rada? Psychiatryczne wsparcie? Panie Piotrze, niech ta piosenka kabaretu Potem zainspiruje pana i pozwoli złapać kontakt z rozumem:

Wal głową w ścianę!
To pomoże każdemu.
Wybierz miękki kawałek
I uderz z rozbiegu!

Wal głową w ścianę!
To pomaga zapomnieć.
Uderz tylko dokładnie
I się poczuj swobodnie...

Zamiast głupio się złościć
Nabierz dużej prędkości.
Takie małe jebudu
Cię ukoi bez trudu.

Masz problem z rozbiegiem...?
To poproś kolegę.